Skip to content
PROBOSZCZOWIE PARAFII PILZNO
NA PRZESTSZENI 200 LAT
Ks. proboszcz, dziekan dekanatu pilzneńskiego Wojciech Zaborski, urodzony w 1746 r. w Jastrząbce Starej. W 1769 r. przyjął święcenia kapłańskie – w lipcu 1781 r. został proboszczem w Zwiemiku, następnie w Pilźnie. Należy do wyróżniających się księży. W 1800 r. zostaje mianowany kanonikiem honorowym tarnowskim, a w 1807 r. oficjałem pilzneńskim dla tej części diecezji tarnowskiej, która została wyłączona z diecezji przemyskiej. W czasie swej pracy duszpasterskiej w Pilźnie brał czynny udział w życiu społecznym miasta. Jego staraniem został wybudowany nowy murowany szpital dla ubogich w miejscu dawnego, który strawił pożar w 1701 r. Był założycielem cmentarza parafialnego w 1874 r. jako jeden z pierwszych w Małopolsce. Zmarł 20 października 1825 r., został pochowany na cmentarzu w Pilźnie, niedawno odnaleziono jego grób podczas prac pochówkowych i odnowiono nagrobek z napisem.
Ks. Michał Porębski urodził się w 1788 r., po ukończeniu seminarium duchownego i uzyskaniu święceń kapłańskich został wikariuszem przy parafii w Pilźnie. W 1822 r. został przeniesiony, jako wyróżniający się kapłan, do Tamowa i tam był kapelanem ks. bpa. W 1828 r. został proboszczem w Pilźnie, gdzie pełnił tę godność do 18 maja 1858 r., tj. do śmierci; został pochowany na cmentarzu w Pilźnie.
Ks. Ferdynand Anastazy Celerski urodził się 21 I 1808 r. w Jodłowej, syn urzędnika Jakuba i Anny Strzeleckiej. Teologię studiował w Przemyślu i tu w lutym 1851 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa. J. Potockiego. Był kapłanem diecezji przemyskiej. 1 IV 1831 r. został wikarym w Żmigrodzie Nowym. W 1855 r. został proboszczem w Moszczenicy k. Gorlic. W 1858 r. przeniósł się do diecezji tarnowskiej i otrzymał probostwo w Pilźnie. Był człowiekiem odważnym, w czasie rzezi galicyjskiej, tzw. rabacji, urządził na rynku procesję z Najświętszym Sakramentem, chcąc uśmierzyć rozgniewane chłopstwo. Właśnie w Pilźnie na rynku chłopstwo dokonało mordu na ks. F. Goleckim – wikarym z Dobrkowa. Procesja nie uspokoiła tłumu – po procesji chłopi rzucili się na księży, którzy zabarykadowali się w zakrystii i dzięki mocnym żelaznym drzwiom ocaleli. Na rynku, w miejscu gdzie znęcano się nad wikarym z Dobrkowa, wybudowano figurę Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z fundacji Mikołaja Reya z Przyborowa w 1885 roku – figura stoi do dziś. Ks. Celarski był dziekanem dekanatu pilźnieńskiego i inspektorem szkół ludowych. Zmarł 15 II 1872 r. w Pilźnie i spoczywa na pilzneńskim cmentarzu. Parafianie wybudowali mu pomnik.
Ks. Ignacy Długoszewski herbu Wieniawa, gdyż pochodził z rodziny szlacheckiej. Urodził się 4 VII 1819 r. w Pałkowej k. Nowego Sącza jako syn Józefa i Konstancji. Szkołę podstawową ukończył w Pałkowej, Gimnazjum w Nowym Sączu. Teologię studiował we Lwowie i Tarnowie. W 1841 r. przyjął święcenia diakonatu, w tym też roku władze państwowe uznały go za „politycznie podejrzanego”. Czekając na święcenia kapłańskie rozpoczął czynności duchowne w Starym Sączu. Prezbiterat przyjął 28 VIII1842 r. w Tarnowie z rąk bpa J. Wojtarowicza. Nadal pracował w Starym Sączu. 6 XII 1842 roku został wikarym i katechetą w Bochni; za pracę katechety nie przyjmował wynagrodzenia. 27 X 1844 r. objął wikariat i katecheturę w Podgórzu. Tu napisano o nim, że był chwalebnej gorliwości i pilności. W podgórzu zetknął się ze spiskiem rewolucyjnym, ponieważ z chwilą wybuchu powstania krakowskiego w lutym 1846 r. wpadł od razu w wir wypadków. 24 11 1846 r. odprawił w kościele w Podgórzu uroczyste nabożeństwo, podczas którego odczytał manifest rewolucyjny; odebrano również przysięgę na rotę powstańczą od tłumów zgromadzonych przed kościołem; później działał na czele oddziałów powstańczych jako kapelan w Wieliczce, gdzie pod kościołem reformatów przemawiał do tłumów, błogosławiąc je krucyfiksem. Był świadkiem pamiętnej porażki i masakry powstańców pod Gdowem, co wywarło na nim przygnębiające wrażenie. Ukrywał się przez kilka dni w jednym z kościołów. Ostatecznie 1 III 1846 r. oddał się w ręce rebeliantów chłopów, którzy przekazali go do Bochni władzom austiackim. Przewieziono go do Lwowa i 20 II1847 r. skazano na śmierć przez powieszenie. Wyrok w drodze łaski zamieniono na 8 lat więzienia, które odbył w Spielbergu na Hradczym Kopcu. Dzięki wstawiennictwu bpa J. Wojtarowicza w Wiedniu został ułaskawiony. Po powrocie w 1848 r. pracował jako wikary w Starym Sączu a od 1 1 1849 r. w Wojniczu. 19 VII 1849 r. został instytuowany a 25 XI Instalowany na probostwo w Grybowie. Władze austriackie ustawicznie miały jego osobę na oku. Po powstaniu styczniowym zarzucono mu m.in., że zebrane pieniądze na budowę kościoła w Grybowie przekazał powstańcom. Może dlatego, że 4. IX. 1872 r. przeniósł się na probostwo do Pilzna. Tu również zastał kościół w ruinie, który wzmógł pożar miasta i kościoła w 1877 r. Własnymi szczupłymi funduszami i niewyczerpanym zapałem dźwignął kościół i plebanię ze zgliszczy. Obecny wielki ołtarz z białego piaskowca w naszej farze jest jego dziełem. W 1883 r. został dziekanem dekanatu pilzneńskiego, inspektorem szkolnym na terenie dekanatu. Był człowiekiem nad wyraz odważnym -wielkim patriotą. Zmarł 19 maja 1890 r. w Pilźnie i spoczywa na tutejszym cmentarzu. Parafianie wystawili mu piękny pomnik, który w 2000 r. został odnowiony.
Ks. Karol Fąferko, syn Andrzeja i Marianny, urodził się 24 1849 r. w Wadowicach. Szkołę podstawową ukończył w rodzinnym mieście i prawdopodobnie również gimnazjum (lub w Tarnowie), Teologię studiował w Tarnowie i tu 15 VII 1872 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa A. Pukalskiego. Pracował jako wikary w Gdowie od 9 VIII 1872 r. i od 7 X 1875 r. w Żywcu. 21II 1877 r. objął probostwo w Siemiechowie. 14 X 1890 r. został proboszczem w Pilźnie. Tu w czasie swej pracy duszpasterskiej cieszył się wielkim uznaniem i darzył parafian wielką życzliwością. Posiadał wiedzę z zakresu zielarstwa i udzielał ludziom porad lekarskich, lecząc skutecznie ziołami z różnych chorób. Jego upodobaniem było utrwalanie środkiem chemicznym na lewym ramieniu dzieci daty ich narodzin. Do niedawna można było spotkać starsze osoby z tym tatułażem. Ks. Fąferko bardzo aktywnie udzielał się społecznie, działał w wielu organizacjach mieszczańskich. Jako proboszcz bardzo dbał o kościół, remontował go. Jego fundacji jest ołtarz Serca Pana Jezusa, postawiony w nawie głównej. Wybudował wikarówkę i dom dla organisty i kościelnego, a przed śmiercią w 1925 r. przekazał cały swój majątek na budowę ochronki w Pilźnie. Od 14 XI1890 r. był dziekanem dekanatu pilzneńskiego. Zmarł 18 VIII 1923 r. Spoczywa na cmentarzu w Pilźnie. Dla uczczenia jego pamięci zawiązał się komitet budowy pomnika na jego grobie. W roku 1955 zamiar ten został zrealizowany. Na pomniku figuruje napis: „Ksiądz Karol Fąferko – Prałat Ojca Świętego, Długoletni Dziekan i Proboszcz w Pilźnie urodzony w 1849 r. zmarł w 1925 r.” Pomnik ten został odnowiony w 1998 r.
Ks. Florian Moryl, syn Jana i Agaty, urodził się 5 V 1875 r. w Karsach k. Gręboszowa. Szkołę podstawowa ukończył w Karsach k. Gręboszowa. Szkołę podstawową ukończył a w rodzinnej parafii, gimnazjum z maturą w Tarnowie. Tam też y studiował teologię i 29 VI1899 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa I. Lobosa. 18 VII 1899 r. objął wikariat w Nowym Wiśniczu, 511902 r. w Nowym Sączu, 20 XII1902 r. w katedrze. .4 Jednocześnie został profesorem śpiewu w Seminarium ył Duchownym. 5 I 1912 r. został proboszczem w Szczepanowicach, gdzie przeżył I wojnę światową. Szczepanowice były terenem poważnych walk austriacko-rosyjskich. 6 111 1915 r. pocisk artylerii zniszczył doszczętnie kościół i wiele zabudowań parafii. W miejsce spalonego kościoła wybudował drewnianą kaplicę, która służyła parafii jeszcze w okresie międzywojennym. W I . 1917 – 1919 wybudował nową szkołę. 10 XII 1925 r. przeniósł się na probostwo do Pilzna, a następnie objął dekanat. Za jego czasów zostały założone nowe dzwony, poprzednie zabrało wojsko austriackie. Przeżył II wojnę światową angażując się w prace charytatywne lako przewodniczący „Caritas”.
Ks. Józef Midura, syn Marcina i Bronisławy, urodził się 18. 1. 1905 r. w Wampierzowie (parafia Wadowice Górne). Szkołę podstawową ukończył w rodzinnej parafii, gimnazjum w Mielcu i Tarnowie. Maturę zdał w 1926 r. jako wychowanek Małego Seminarium. Teologię studiował w Tarnowie i 29 VI 1950 r. przyjął święcenia kapłańskie z rąk bpa L. Wałęgi. I. VHI. 1930 r. rozpoczął pracę jako wikary w Dąbrowie Tarnowskiej. 1 VHI 1932 r. w Zawadzie k. Dębicy, skąd wyniósł głębokie nabożeństwo do Matki Boskiej z tamtejszego wizerunku. Owocem tego została praca „Dzieje cudownego obrazu Matki Boskiej Zawadzkiej” (Kraków 1935). 1 II 1934 r. został katechetą w Jodłowej. Tu działał społecznie w samorządzie spółdzielni Samopomoc Chłopska jako członek zarządu. Jego dziełem jest budynek, tzw. Składnica – dwupiętrowy obiekt wznoszony z ogromnym trudem w czasie okupacji (w tym czasie brał także czynny udział w tajnym nauczaniu). W budynku tym po wojnie urządzono gimnazjum – jedno z dwóch na terenie wiejskim, które istnie je do dziś. W 1946 r., po śmierci ks. Moryla, po śmierci ks. Moryla, objął probostwo w Pilźnie. Tu okazał się opiekunem dbającym o kościół i plebanię. Był dobrym gospodarzem w beneficjum plebańskim w dużym gospodarstwie rolnym i leśnym. W 1961 r. zrezygnował z tego probostwa i 14 VI1961 r. objął probostwo w Zaborowie, gdzie upiększał kościół, plebanię, cmentarz. urządził ogrzewanie w kościele. Był gorliwym katechetą. 3- Z powodu pogarszającego się stanu zdrowia 10 VI 1974 r. ie zrezygnował z probostwa. Będąc proboszczem w Pilźnie pełnił ta również funkcję dziekana od 26 XI 1956 r. do 2 III 1961 r. e Zmarł po operacji w szpitalu w Katowicach, spoczywa na ił cmentarzu w Zaborowie.
Ks. Jan Cierniak urodził w 1915 r. w Rzezawie. Teologię studiował w Tarnowie i tu przyjął święcenia kapłańskie w 1957 r. Został skierowany do parafii Przecław jako wikariusz, następnie do parafii Zbylitowska Góra, a od 1945 r. był katechetą w Mościcach k. Tamowa. 24 V 1961 r. został mianowany proboszczem parafii Pilzno, miał wtedy 47 lat i 23 lata kapłaństw a. W czasie pełnienia tych obowiązków przeprowadził remont plebanii: wprawił nowe okna, przeprowadził kanalizację burzową od budynków plebanii. Ks. proboszcz Jan Cierniak pracował w naszej parafii w okresie najtrudniejszym dla Kościoła: w 1970 r. poprosił o zwolnienie go z obowiązków proboszcza w Pilźnie ze względu na zły stan zdrowia i w czerwcu został przeniesiony, został kapelanem sióstr służebniczek w Szynwałdzie. Zmarł w 1982 r., został pochowany na cmentarzu w Rzezawie.
Ks. prałat Julian Galas urodzony 3 VIII 1930 r. w m. Słona. Święcenia kapłańskie otrzymał w Tarnowie 29 VI 1955 r., po czym pracował w parafii Pyszowa, następnie w parafii św. Katarzyny w Nowym Sączu, następnie w parafii Ropczyce. W roku Milenijnym – 1966 – ks. bp Jerzy Ablewicz skierował ks. Juliana Galasa do Pilzna, by pełnił funkcję wikarego, czynił to przez cztery lata. Po rezygnacji z funkcji proboszcza przez ks. J. Ciemiaka ks. Galas został mianowany proboszczem 24 VI 1970 r. Jako proboszcz ks. prałat pełnił gorliwie swoją posługę przez 30 lat. Charakterystycznym rysem w Jego posłudze kapłańskiej była – i jest nadal – spowiedź wiernych z parafii i okolic Pilzna. Potrafił całymi dniami siedzieć w konfesjonale, szczególnie przy okazji pierwszych piątków miesiąca i przed świętami. Oczywiście zajmował się nie tylko spowiedzią; przez cały okres pobytu w Pilźnie prowadził chór młodzieżowy -i prowadzi go po dzień dzisiejszy.
Poza posługami religijnymi zrobił bardzo wiele na rzecz odnowy kościoła: remontował wieżę i ściany świątyni; cały kościół i wieżę pokryto blachą miedzianą. Odnowiono polichromię i przeprowadzono renowację wszystkich ołtarzy, organów i stacji Drogi Krzyżowej. Przeprowadził remont prezbiterium i dostosował go do nowej liturgii. Z jego inicjatywy przeprow adzono remont instalacji elektrycznej w całym kościele wraz z pająkami, wymieniono oświetlenie boczne. Uporządkowano obejście wokół kościoła wykładając zabytkowy cmentarz przykościelny kostką brukową. Wykonano ogrodzenie starego cmentarza i zakupiono plac pod nowy, zbudowano kaplicę cmentarną i inne urządzenia. Tak licznych prac ks. Galas nie byłby w stanie zrealizować, gdyby nie jego dar zjednywania parafian. Należy dodać, że za jego proboszczowania powstało w parafii trzy kaplice: W Strzgociacach, Bielowach i Koziej Woli.
W 2000 r. ks. prałat Galas przeszedł na emeryturę i za namową parafian zamieszkał przy parafii w Pilźnie, w przygotowanym dla niego mieszkaniu. Jak możemy zaobserwować ks. prałat nie zaprzestał czynienia posług duszpasterskich, w tym spowiedzi. Prowadzi nadal chór, chętnie włącza się w życie duszpasterskie.
Ks. kanonik mgr Józef Jabłoński, urodzony 15 03 1952 r. w Męcinie k. Limanowej. Studia teologiczne ukończył w Wyższym Seminarium Duchownym w Tarnowie i 29 maja 1977 r. w Bazylice Katedralnej w Tarnowie przyjął święcenia kapłańskie z rąk Arcybiskupa Jerzego Ablewicza. Po święceniach został skierowany do pracy duszpasterskiej w Sędziszowie Małopolskim, następnie pełnił funkcję wikariusza w parafii Matki Bożej Fatimskiej w Tarnowie przez 4 lata. W parafii Matki Bożej Szkaplerznej w Tarnowie – 6 lat. W ioq0 r. został mianowany proboszczem w parafii św. Józefa w Pogórskiej Woli. W 2000 r. Bp Ordynariusz Wiktor Skworc mianował ks. kanonika Józefa Jabłońskiego proboszczem parafii Jana Chrzciciela w Pilźnie. Nowo mianowany proboszcz starał się kontynuować to wszystko, co czynili dla Pilzna gorliwi a-duszpasterze. Po objęciu parafii ks. proboszcz powołał do istnienia nową Radę Gospodarczą i Duszpasterską. Ta współpraca pozwoliła nam dokonać generalnego remontu istniejącej plebanii, remontu i umeblowania zakrystii, wykonania nowego centralnego ogrzewania kościoła i budynku przy kościelnego „Caritas”, także remontu i modernizacji napędu dzwonów oraz remontu i modernizacji zegara, w którym zamieniono mechanizm z mechanicznego na elektroniczny. Czynione są prace przygotowawcze do rozbudowy plebanii, którą zamierzamy rozpocząć w 2004 r. Budowę zakończono 2008 roku. Poświęcenia nowej plebanii dokonał Ks. Biskup Ordynariusz Wiktor Skworc. W październiku 2011 roku została poświęcona i oddana do kultu Kaplica Błogosławionego Jana Pawła II. Kaplica znajduje się w bocznej, południowej nawie pilźnieńskiej fary. Fundatorami kaplicy są parafianie, którzy wraz z proboszczem ks. Józefem Jabłońskim urządzili te kaplice jako wotum wdzięczności Bogu za wielki pontyfikat Jana Pawła II. W 10. 08 2019 Ks. kanonik Józef Jabłoński przeszedł na emeryturę.
Ks. kanonik Andrzej WOLANIN, urodzony 27 listopada 1970 roku w Mielcu, syn Henryka i Teresy, rodzice mieszkali w Radomyślu Wielkim. Tutaj też Andrzej ukończył Szkołę Podstawową, do szkoły średniej uczęszczał w Mielcu, do Technikum Elektrycznego w Zespole Szkół im. Prof. Janusza Groszkowskiego, zdając maturę w roku 1990. Dalsza jego nauka to Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie w latach w latach 1990 – 1996, zakończone pracą magisterską z teologii moralnej o etyce w środkach społecznego przekazu. Święcenia Diakonatu przyjął 6 maja 1995 roku, a święcenia Kapłańskie 25 maja 1996 roku z rąk bpa Józefa Życińskiego w katedrze tarnowskiej, mszę prymicyjną odprawił 26 maja 1996 roku w rodzinnej parafii p.w. Przemienienia Pańskiego w Radomyślu Wielkim.
Pierwsza jego praca, było to zastępstwo proboszcza w parafii Rzędzianowice k/Mielca w lipcu 1996, a następnie to już placówka, jako wikariusz w parafii p.w. Ducha Świętego w Żabnie w okresie od 26 sierpnia 1996 do 25 sierpnia 1998 roku. W ramach tej pracy wypełniał obowiązki katechety w Szkole Podstawowej i Zespole Szkół Zawodowych oraz duszpasterstwo dzieci, młodzieży i Liturgicznej Służby Ołtarza.
Następna jego parafia to Matki Bożej Anielskiej w Dębicy, gdzie został skierowany decyzją ks. bpa Wiktora Skworca i pracował w okresie od 26 sierpnia 1998 do 1 maja 2010 roku. W tym czasie pełnił funkcję Duszpasterza Osób Głuchoniemych w okręgu dębickim. Głosił słowo Boże, sprawował sakramenty św., współpracował z Polskim Związkiem Głuchoniemych w niesieniu pomocy i bardzo różnego wsparcia inwalidom słuchu i ich dzieciom.
Przez 12 lat był katechetą w Szkole Podstawowej Nr 2 im. Św. Królowej Jadwigi. Przez blisko 11 lat łączył te dwie prace z pracą Kapelana Szpitala Rejonowego w Dębicy, duszpasterzując osobom chorym i pracownikom służby zdrowia. Wiele lat też współpracował z Zakładem Karnym w Tarnowie w zatrudnieniu tam osadzonych. Przez 9 lat pełnił funkcję Seniora księży wikariuszy, z którą łączyło się organizowanie codziennej pracy duszpasterskiej i życia na parafii dla wszystkich księży.
Doceniając operatywność ks. Andrzeja po 12 latach pracy w Dębicy, ks. bp Wiktor Skworc mianował go na stanowisko dyrektora jednego z Diecezjalnych Domów Emerytów w Tarnowie, w którym znajdowali opiekę księża emeryci oraz ludzie świeccy – osoby chore, niepełnosprawne i w podeszłym wieku.
Funkcję tą objął 2 maja 2010 roku i pełni ją do tej pory. Z objęciem tej funkcji wiązało się wiele spraw związanych z przekazaniem dotychczasowego Domu Emerytów z rąk diecezji na rzecz Caritas Diecezji Tarnowskiej, adaptowanie i przeprowadzenie rozległych prac remontowych oraz przekwalifikowanie obiektu w placówkę pielęgnacyjno-opiekuńczą. Kierowany przez niego Dom Emerytów Placówka Pielęgnacyjno-Opiekuńcza Caritas Diecezji Tarnowskiej, kontynuuje już 110-letnią tradycję tego Domu w niesieniu pomocy ludziom najbardziej potrzebującym.
Ostatnią decyzją bpa Andrzeja Jeża jest objęcie funkcji proboszcza przez ks. Andrzeja w parafii p.w. św. Jana Chrzciciela w Pilźnie od 10 sierpnia 2019 roku.
Za swoją wzorową i sumienną pracę został doceniony przez Ministra Sprawiedliwości RP i odznaczony Brązową Odznaką „Za Zasługi w Pracy Penitencjarnej” (2016), a ks. bp Andrzej Jeż Ordynariusz diecezji mianował go Kanonikiem Honorowym Kapituły Kolegiackiej w Mielcu (2018).